5. Odwierty, rozdzielacz dolnego źródła.

Klienci, którzy decydują się na pompę ciepła typu solanka/woda staną przed pytaniem jak rozwiązać kwestię wprowadzenia rur od odwiertów lub poziomego kolektora do budynku. Tu nie uczciwi wykonawcy mają pole do popisu, generując sztuczne oszczędności. Układ pionowego źródła jest stosunkowo prosty należy zależnie od ilości wprowadzić odwierty do budynku. Zazwyczaj mamy 2 lub 3 odwierty i nie ma z tym kłopotu. Na ścianie kotłowni montujemy rozdzielacz i łączymy odwierty we wspólną rurę, która prowadzi solankę do pompy ciepła. Jeśli otwory nie są równej głębokości, a zazwyczaj nie są, należy stosować rozdzielacz wyposażony w regulatory przepływu, tzw. rotametry. Są to urządzenia generujące sztuczny opór hydrauliczny na mniej obciążonych obwodach, aby przepływ w każdym z odwiertów był taki sam. Jest to ważne ponieważ solanka, jak każda ciecz, popłynie tam gdzie będzie miała łatwiej i może dojść do sytuacji, że posiadamy np. 3 odwierty, a sprawnie działają tylko 2. Bardziej skomplikowana sprawa jest z poziomym źródłem, ponieważ ilość pętli zazwyczaj jest znaczna (7-12 pętli). Wprowadzenie 14 – 24 rur ( zasilanie + powrót) do budynku stanowi już pewien problem związany z uszczelnieniem i zaizolowaniem tego przejścia. W takiej sytuacji stosuje się zewnętrzne studnie zbiorcze. Studnia taka to prefabrykowany gotowy tworzywowy twór, który zakopujemy przed budynkiem. Tam na rozdzielaczu łączą się wszystkie pętle, a do budynku prowadzone są tylko dwa przewody dobiegowe. Przy ocenie prac montażowych instalatorów związanych z podłączeniem dolnego źródła należy największą uwagę zwrócić na izolację rur z solanką. Powinny one być zaizolowane izolacją kauczukową, odporną na dyfuzję wilgoci, aby uniknąć skraplania. Temperatura solanki to ok. +20C i taka jest też temperatura ścianki rury, którą jest transportowana, jeśli pozostawimy ją bez izolacji w kotłowni w której jest +20C. Natychmiast pojawi się efekt pocenia się rury, który po czasie doprowadzi do zawilgocenia konstrukcji budowlanej.